Babyverhalen

De schildpad en de ondergaande zon.


Er was eens een hele oude schildpad.
Hij woonde op een eiland met veel rotsen.
De Schildpad keek elke avond hoe de ondergaande zon in de zee zakte.
Hij vroeg zich altijd af waar de zon heen ging als hij in de zee zakte.
De zon doofde niet want de dag erna zag hij hem altijd aan de andere kant van het eiland weer op komen.
Toch was hij bang dat de zon een keertje niet meer zal opkomen en het voor altijd donker zal blijven.
Daarom zei hij altijd gedag tegen de ondergaande zon en vroeg hij of die alsjeblieft de volgende dag terug wilde komen.
De zon kwam elke dag weer terug.

Op een avond zat de schildpad naar de ondergaande zon te kijken. Toen er plots een vogel kwam aan vliegen en naast de schildpad op de rots ging zitten.
‘Goede avond’ zei de schildpad tegen de vogel. ‘Jij ook goede avond’ zei de vogel.
‘Ik heb jou hier vaker over de rotsen naar de ondergaande zon zien kijken’ zei de vogel.
‘Dat klopt, dat doe ik elke avond’ ‘Waarom doe je dat elke avond?’ Vroeg de vogel. ‘Dat doe ik omdat ik een beetje bang bent dat die misschien een keertje niet terug komt en ik hem vraag of hij alsjeblieft de volgende dag weer kan zijn.’ ‘Wat een onzin’ kraste de vogel Die zon die verdwijnt helemaal niet maar maakt een rondje om da aarde. Ik ben hem vaak genoeg achterna gevlogen.’De schildpad vond dit wel interessant om te horen. Hij besefte alleen dat hij honderden jaren de zon voor niets gedag had gezegd. ‘Nou dan zal ik voortaan maar de zon geen gedag meer zeggen als dat toch geen zin heeft.’De vogel knikte ‘Je had eigenlijk al veel eerder moeten stoppen met die onzin want je bent nu al heel oud.’ De vogel wapperde met zijn vleugels en vloog weg. De zon achterna.

De schildpad keek nog even naar de ondergaande zon maar trok daarna ze kop in om te gaan slapen. De schildpad keek daarna niet meer naar de ondergaande zon en zei hem ook geen gedag meer omdat die wist dat die toch terug zal komen.

Op een middag was de schildpad een klein stukje over het eiland aan het wandelen. Hij keek hoed de krabbetjes over het strand liepen en hoe het water van de zee op het strand stroomde en weer terug. Plotseling werd het een beetje donkerder De schildpad keek naar de zon en zag dat er een soort hapje uitgenomen was. De schildpad schrok hier erg van. Als dat hapje maar niet groter werd. Maar het hapje werd groter en het werd steeds donkerder op het eiland. ‘Och zon’ riep de schildpad ‘ga alsjeblieft niet weg!.’ ‘En als je dan weg gaat kom dan alsjeblieft snel weer terug.’ Het werd steeds donkerder en de schildpad zag dat de vogel in paniek naar het eiland kwam vliegen.’ Hierzoo! riep de schildpad naar de vogel’ De zon zag er nu meer uit als de maan, hij leek een beetje op een afgeknipte teennagel en gaf nog heel klein beetje licht. Net genoeg licht voor de vogel om de schildpad te zien en naast hem te landen. “Wat is er aan de hand riep de vogel.’ ‘De schildpad zei dat die het ook niet wist. ‘Zon kom alsjeblieft terug ‘riep de schildpad weer. ‘Sorry dat ik je niet meer gedag zeg, je bent zo belangrijk voor me.’De vogel kraste: ‘Houd op met die onzin het is echt niet zo dat die zon naar jou gaat luisteren.’Toen werd het zo donker dat de schildpad en de vogel elkaar niet meer konden zien. De schildpad had nog nooit gezien dat het zo donker was. Het was anders dan ‘s nachts omdat hij ook geen licht van de maan zag. ‘Ik ben bang riep de vogel!’De schildpad was ook heel bang maar hoopte dat de zon naar hem geluisterd had en terug zal komen. De vogel zei: ‘De zon komt nooit meer terug het zal altijd donker blijven, de zon is niet om de aarde gedraaid maar hij is gewoon uitgedoofd.’De vogel begon te huilen. De schildpad keek naar boven in de duisternis. Het leek alsof hij daar wat zag, een klein beetje licht kwam om de hoek kijken en het werd steeds iets meer. ‘Vogel!”riep de schildpad ‘Kijk… de zon komt terug.’De vogel had het eerst niet door omdat hij de druk bezig was met huilen. “Zie je wel het werkt’ riep de schildpad. ‘De zon komt terug.’ “Hoi zon fijn dat je er weer bent, we hebben je zoooo gemist! De vogel keek nu ook naar de zon en zag dat die steeds groter werd. De vogel juichte van blijdschap en maakte salto’s in de lucht. De zon werd steeds groter totdat hij weet een normaal rondje was.

De vogel en de schildpad vierden de hele dag feest op het strand. De zon zakte nu lager in de zee en de vogel en de schildpad keken samen naar de ondergaande zon en vroegen hem of die de volgende dag weer terug zal komen. En dat kwam hij.